Skialpinizm, Skitury, Narciarstwo wysokogórskie, Freeride: Cygańskie szatańskie wersety

No i zajechali Cyganie do Szczyrbskiego. Po co?

A kto ich tam wie. Z nimi nigdy nic nie wiadomo.

Przyjechali nocą, rozstawili swój cygański wóz w najdalszym zakamarku przywyciągowego parkingu i ułożyli się spać.

Cygańśkie życie przychodziło im z łatwością; jeden z nich czerpał doświadczenia z kilku sezonów spędzonych w wozie cygańskim w dalekim Cham, drugi zaś czerpał co mógł z doświadczeń pierwszego.

Półtora miesiąca grudniowych, późnowieczornych zajęć w tajemniczej Trafo-pracowni pozwoliło gruntownie zmodernizować coś, co kiedyś służyło do wożenia dóbr wszelakich, na pierwszorzędny cygański wóz. Pierwszorzędny, to znaczy z wszystkimi wygodami takimi jak: szeroki materac, toaleta, gustowna gazowa kuchnia oraz szafka na słowackie wina.

Rankiem, po zjedzeniu jajecznicy z czerech kurzch jaj, słonecznikowego razowca oraz indyjskiego chutneya z ryżem Cyganie wyjęli najcenniejszą część swojego dobytku w postaci szwajcarskich stockli i francuskich dynastarów, po czym tak zaopatrzeni ruszyli w góry.

Pogoda, adekwatnie do ich ponurych i zarośniętych twarzy była nieciekawa. Gęste mgły, deszcz i wielkie płaty padającego pionowo w dół śniegu zdawały się odradzać Cyganom jakąkolwiek aktywność. Ci jednak uparcie parli naprzód, gnani niewytłumaczalną chęcią odnalezienia czegoś nieokreślonego.

Być może chodziło o jakieś tajemnicze skarby czy wartości, poukrywane przez czarta gdzieś w Grani Baszt o czym donosiły różne niestworzone historie?

Ich postępowanie mogło by o tym świadczyć; wszak gdy tylko mgły rozwiały się, na moment ukazując zarys wierchołków i ścian, skierowali swe kroki ku wybitnemu żlebowi spadającemy z Szataniej Przełęczy. Żleb ów, zwieńczony skalnym oknem, którego ludzka ręka w żaden sposób nie była w stanie stworzyć był idealnym miejscem na szatanią skrytkę. Jeżeli czarcie licho ukryło coś, to tylko tam.

Mozolne pnięcie w górę, urozmaicone od czasu do czasu zmianą podchodzeniowej pozycji na czworaczą, zdawało się nie mieć końca. Tak jak końca nie miało ich ogromne rozczarowanie gdy zamiast obiecanej nagrody pod skalnym oknem znaleźli ledwie jabłczany ogryzek i folijkę po snikersie. Całą frustrację i gniew postanowili wyładować na bogu ducha winnym żlebie, orając jego śniegi ostrymi krawędziami i plugawiąc nieskalaną górską ciszę wysoce niecenzurowalnymi okrzykami, które zwielokrotnione przez echo skalnych ścian kuluaru niosły się daleko, oj daleko.

Na dole już, w zaciszu cygańskiego wozu frustracja złagodzona została wyśmienitym winem domowej roboty, słowackim Kozelem oraz wieczorną wizytą w popradzkim Aqua-wynalazku, która to uszczupliła skromne, cygańskie sakiewki o kwotę 3,50 euro w opcji Sport czyli basen wraz z sauną.

Dnia następnego, niepomni wcześniejszego rozczarowania oraz wiedzeni cholerną, niezadeptywalną nadzieją znalezienia wreszcie w tych górach czegoś wartościowego Cyganie wyruszyli ponownie. Minęli żleb, który dzień wcześniej wywiódł ich na manowce i poszli dalej, wiedzeni piramidalnym kształtem Szczyrbskiego Szczytu i postrzępioną czapą Bystrego Przechodu.

I znów, poza kamerą Go Pro Hero, którą oddali w chwilę po znalezieniu prawowitemu właścicielowi oraz poza dłuuuugim zjazdem Furkotną Doliną nie znaleźli niczego interesującego. Deszcz, który rozpadał się podczas zjazdu z Chaty pod Soliskiem dopełnił czary goryczy. Cyganie zwinęli manatki i urągając słowackiej industrialnej architekturze, którą przesycone jest Szczyrbskie Pleso ruszyli szukać szczęścia w innej, wypełnionej skarbami tatrzańskiej dolinie…

Cygański wóz zajechał

Rankiem gnani nie wiadomo czym, ruszamy nie do końca wiadomo po co

A pogoda czarcie figle płata

Widać coraz mniej, całe góry osnute gęstą mgłą

W odpowiednim momencie mgły rozsuwają się akurat na tyle, że możemy wbić się w upragniony kuluar

Strome, mozolne podejście w padającym śniegu...

…sił dodaje jednak wizualizacja czarciego sejfu ukrytego na przełęczy

Obiecana nagroda tuż, tuż!

No i ch..! Rozczarowanie! Zamiast złotego runa zgryzek ogryzek i snikersowy papierek!

Bierzemy dupy w troki i zasuwamy na dół; czujnie bo wąsko i stromo. Na szczęście przez mgłę nie widać lufy…

W dolince widoczność już dobra i zjazd Młynicką idzie szybko

Ogarniamy się w cygańskim wozie; jak śpiewa Bukartyk „byle wino i chleb, byle nogi cię niosły, wspaniale tak…” – no to pijemy i zasuwamy do Popradu w poszukiwaniu ciepła i złocistej piany